Omdat ik tegenwoordig vaak de dingen rustigaan doe, vliegt de tijd voorbij. Ook even bij mijn buren zitten kletsen waarna de meiden van Ber en Henk langskomen. Gezellig zitten kletsen en wat gedronken. Omdat Daf ook graag de Aloë Vera plant wil hebben, gaan we richting het tuincentrum waar ik gelijk nog wat kleine bloeiers haal. Ik moet er gauw vandoor anders zou ik al die prachtige planten in bonte kleuren kopen. Tevreden rijden we weer terug en maken een tussenstop van een half uur bij Simone.

Eenmaal thuis ben ik toch weer moe zoals meestal later op de dag, dus kruip ik op mijn ligstoel met een boek in de tuin.

22 JULI

Ik ben even gestopt met mijn iscador. Gewoon even alleen de chemopillen. Ook de Dong Quai voor mijn overgang ben ik gestopt na 4 jaar en ik hoop dat ik inmiddels zonder kan, want ben al 4 jaar niet meer ongesteld.

Vanmorgen met Jan een hoognodig gesprek gehad wat erg goed was. Bij tijd en wijlen verzanden we in invulgedachtes voor elkaar en wordt de afstand tussen ons alleen maar groter. Terwijl we allebei denken dat we juist veel rekening houden met elkaar. Dit werkt niet en maakt dat we allebei op ons eigen eilandje komen te zitten en elkaar nauwelijks meer kunnen bereiken. Al onze eigen-aardigheden worden dan uitvergroot en zijn dan niet allemaal even aardig.

Gelukkig hebben we vanmorgen weer openhartig kunnen praten en huilen en knuffelen zodat we weer een stuk dichter bij elkaar gekomen zijn.

Het positieve van mijn ziekte is dat we allebei ons realiseren dat we hier niet in kunnen blijven hangen want dat is zonde van onze tijd. En dit is goed zo.

Vandaag toch maar weer het internet opgegaan om te kijken of er nog een plekje vrij is op de waddeneilanden voor een weekje in augustus. Langzaam durf ik het weer aan om iets vooruit te plannen omdat het best wel redelijk gaat met de pillen die ik nu heb.

Een heerlijk dagje niksen. Ik zit nog altijd in mijn ochtendkleding ook al heb ik tussendoor gedoucht. Gewoon helemaal niks moeten, waardoor ik plots zin kreeg om mijn stapeltjes papieren weer uit te zoeken. Een kaart zitten schrijven, papieren ingevuld enz. Daarna weer lekker zitten eten met z'n tweëen en de rest van de avond verder tutten samen.

23 JULI

Een bad vol tranen, gedachtes die een boek met woorden zou kunnen vullen en onuitgesproken gevoelens die als emoties door de lucht zweven.

Een dag vol bezinning en voorbij lopen, stilte en kabaal, en nog veel andere tegenstellingen.

24 JULI

Het is onbegrijpelijk dat ik geen grote flaporen heb. Sinds mijn ziekte krijgen ze weinig rust.

Als baby tuttelen we wat af met lapjes tijdens het duimen die dan kleddernat steeds de was in moeten en vervolgens tot op de draad versleten raken. De knuffels, teddyberen en duimen worden veelvuldig gebruikt als troost in moeilijke momenten.

Als kind had ik vooral mijn duim om op te zuigen, maar gebruikte mijn andere hand dan om aan mijn oren te pulken. Ze moesten dan wel kouder zijn dan mijn handen want anders vond ik het niet lekker. Het duimen heb ik achter me gelaten maar mijn oren zijn altijd mijn knuffels gebleven voor als ik moe ben of me onzeker voel. En als mijn eigen oren niet koud genoeg zijn, kan ik ook nog wel eens gebruik maken van de oren van een ander (Jan).

Gister was een dag vol oude koeien, onverwerkte gevoelens en onuitgesproken woorden. Jan en ik hebben veel gepraat en we hebben beiden nog altijd veel te zeggen. We zijn beiden erg kwetsbaar en soms blijft dat veel te lang stilletjes in een hoek liggen, waar mijn ziekte  mede de oorzaak van is. Ook maakt mijn ziekte ons nog kwetsbaarder als we al zijn en krijgt dit nu veel meer de ruimte omdat we 2 weken samen zijn. Veel opruimen dus, maar we zijn al een behoorlijk stuk op weg.

We hebben besloten om toch nog een weekje weg te gaan met Amber en er was nog 1 huisje beschikbaar in Vlieland wat ik geboekt heb. Ik vind het heel spannend omdat het "mijn" eiland is en ik daar de nodige emoties bij heb. Ik realiseer me altijd dat het wel eens de laatste keer kan zijn. Pffff, au. Toch ga ik het lekker doen en genieten van het moment.

Net terug van een enerverende dag. Met mijn moeder op pad gegaan voor boodschappen, lekker lunchen enzo. Onderweg ben ik gestopt bij een boekhandel om een boek op te halen wat ik besteld had. Voor de deur klap ik met mijn enkel flink dubbel en hoor krak. Ik voel gelijk dat het mis is; geen gewone verstuiking. Shit en au au au. Ik strompel weer naar binnen en vraag om een koude kraan. Na 5 minuten stromend water blijkt dat ze ook nog arnica hebben wat ik er gauw opsmeer tegen de zwelling.

Toch ga ik nog door met mam en wil ik het even aankijken, hoewel ik voel dat het niet goed zit. Mam doet boodschappen en ik blijf mijn boekje in de auto lezen. Daarna lunchen we wat met mijn been omhoog. Ik heb nu eenmaal honger en moet ook nog eerst gebeuren. Na de lunch koopt ma een bosje bloemen voor me en krijg ik er nog 2 bossen gratis bij die niet meer verkocht kunnen worden, maar nog heel goed wat daagjes mee gaan. Heerlijk weer die bossen bloemen voor in mijn huis.

Inmiddels is het met de nodige kleine klusjes voor mam erbij alweer bijna 6 uur en bel ik Ber op om te vragen of ik daar kan eten en dat ze daarna evt. met mij meegaat richting de Eerste Hulp. Mijn enkel ziet toch wel wat dikker en blauw en doet zeer. Ik kan erop steunen maar dan knullig.

Het lijkt niet gebroken en ik ben ingetaped en na een paar daagjes rust kan ik weer rustig gaan bewegen en moet het minder pijnlijk worden.

Leuk is anders, maar heb ik wel iets heel gewoons. Een lekker oplosbaar probleem.

25 JULI

Met een manke poot en een flinke ordinaire koppijn word ik wakker uit een wat onrustige nacht. Gelukkig heel gewone dingen en zou ik willen dat ik alleen dit had en dat ik even in deze waan zou kunnen blijven. Helaas.... te nuchter ben ik daarvoor. Dat wordt veel zitten en boekjes lezen vandaag.
Ik heb vanmorgen al wel weer een boekje "Oscar en oma Rozerood" uit, waar ik van genoten heb en ik op mijn site bij de boeken zal zetten.

De rest van de dag heb ik zitten tutten ofwel hinkepinkend door mijn huis gehobbeld. Even dit pakken, even naar de wc, even een boekje pakken, een boterham maken enzo. Wat doet een mens eigenlijk nog veel en dat merk je pas als je daarin belemmerd wordt. Ik ben blij dat de pijn in mijn enkel niet erger geworden is ook al leek het er vannacht wel even op.

26 JULI

Weer werd ik vannacht wakker van een akelige branderige pijn aan mijn enkel. Na mijn ontbijt heb ik het steunverband eraf gehaald omdat het leek dat het daarvan zou kunnen komen. Mijn achilleshiel ziet vuurrood alsof ik de marathon in slechte schoenen heb gelopen. Maar even het verband eraf houden en opletten geblazen.

Verder vind ik mezelf momenteel errrrug saai. Ik zit, lees, ontspan en ik heb nog net geen geraniums waar ik me achter kan verschuilen. 

Dit dagboek blijft bestaan ook al ben ik er niet meer. Misschien is dat wel de onbewuste reden voor mezelf van mijn schrijven. Ik wil nog blijven bestaan en met mijn woorden bezweer ik mijn ziekte.

Een literair hoogstandje is het niet, eerder een waardevol naslagwerk voor mijn dierbaren. Hoewel..... het maar een klein deeltje van mijn leven is en niet het leukste deel , zal ik er toch in teruggevonden worden met mijn eigen-aardig-heden.

Vandaag heerlijk zitten lezen en nog steeds tutten vanwege mijn pootje. Vanmiddag werd ik ondanks het niksdoen toch erg moe, en ben ik in bed gekropen waar ik na bijna 3 uur slapen pas uit kwam. Blijkbaar heeft het lichaam nogal veel energie gebruikt voor de chemo en/of mijn pootje. Ik weet het niet, maar geef er maar gewoon aan toe.

Vanavond ben ik maar begonnen om een heleboel foto's, muziek en documenten van mijn dochter op het aparte kastje (schijf) te zetten zodat de pc wat leger wordt. Hoop dat het scheelt in snelheid. In ieder geval is het ongelooflijk veel wat die troel heeft. Wordt tijd dat ze eens flink digitaal gaat opruimen.

27 JULI

Mijn poets is hier en heeft de luxaflex onderhanden. O, wat heerlijk is het toch weer. Zeker nu ik met mijn pootje zo beperkt ben. Een dankbaar klusje waar ze mee bezig is. Ze lijkt op mij; als het niet echt vies is, is er niks aan om schoon te maken. Dus met plezier werkt ze eraan, haha.

Ik ben wat langer in bed gebleven omdat ik vannacht weer wat moeilijker kon slapen. Het lijkt bijna een donderdagavondprobleem te worden. We hebben net samen koffie gedronken en ik ga het e.e.a. aan praktische dingen doen.
Natuurlijk toch weer teveel gedaan, maar wel voldaan ga ik lunchen en koffie drinken met Sim die net binnen gekomen is.

Nog net kom ik toe aan een uurtje liggen. Van slapen komt het niet, want dat kan ik niet in een tijd proppen. Daarvoor moet ik ruimte hebben wat er nu niet is omdat ik afgesproken heb met Els om bij hun in Amsterdam te eten.

Een snelle douche, aankleden en richting Amsterdam zo.

Eva heeft zalige broodjes gemaakt en Els heeft een heerlijke marokaanse schotel gemaakt waar ik enorm van zit te genieten samen met Jan. Jaja, Jan is mee wat niet veel voorkomt, want Jan en op bezoek gaan gaat niet samen. Toevallig binnen lopen als ie in de buurt is kan soms nog net, maar op visite krijg ik 'm normaal niet mee. Dus een bijzonder moment voor mij.

Helaas komen dan toch nog de naweëen van dit lekkere eten en het late tijdstip. Ik heb het te laat gemaakt wat me oververmoeid heeft gemaakt waardoor alles me zeer gaat doen, en 's nachts word ik wakker van het zuur omdat ik gewoon teveel gegeten heb waar ik dit keer niet op heb gelet. Jammer, en de volgende keer beter. Of dat gaat lukken......!!! Wie weet.

28 JULI

Vandaag maar weer eens de verschijnselen op een rijtje zetten.

Nauwelijks meer een pukkel te zien en ik slik nu de pillen ertegen om de dag, dus dat werkt.

Mijn huid is erg droog en gevoelig, maar voelt niet meer zo strak aan.

De gevoelige slijmvliezen zijn door goed onderhouden ook goed te doen.

Bittere smaak en droge mond is minder erg.

Af en toe een run op de wc, maar geen diarree.

Het zuur bestrijd ik met gemiddeld 1 rennie per dag en werkt ook als ik niet te veel eet.

De laatste dagen 's nachts meer hoesten en ietsie benauwder.

De laatste dagen last van lichte pijn in mijn longstreek op de rug en bij de ruggengraat.

De laatste 2 dingen zitten me niet lekker en maak ik me ongerust over.

Een ander ding is dat ik na een week stoppen met Dong Quai voor de overgang er niet blij mee blijk te zijn. Ik heb dagelijks lichte ongesteldheids buikpijn, en ben emotioneel wiebeliger geworden. Dus..... gewoon maar weer slikken en het is een natuurlijk spul dus kan geen kwaad, behalve dan voor mijn portemonnaie.

Zo, alle lichamelijke weetjes weer op een rij gezet, waardoor het gewone leven weer verder kan gaan. Samen met Jan koffie drinken, wat in huis doen, mezelf verzorgen, Jan straks richting Halfweg brengen en naar Maddy voor d'r verjaardag. Dan niet vergeten te rusten want misschien komt Am vanavond wel thuis en wil ik niet al te moe zijn. De laatste dagen stonden, zoals verwacht, voor haar in het teken van heimwee. Of ze nu 1 of 2 weken gaat, zijn deze dagen voor haar altijd moeilijk. Dan wil ze plots weer naar huis wat niet direct kan, en zal ze zichzelf moeten troosten wat niet meevalt.

29 JULI

Gisteravond geen tijd en fut gehad om nog in mijn dagboek te schrijven.

Amber kwam thuis en knuffelde ons helemaal dood. Een mooiere dood kan je niet wensen, haha! Nou ja, bij wijze van dan, en ze heeft al heel wat verteld. Ze heeft het echt heel leuk gehad, én... ons gemist. Gelukkig dus allebei, maar ik verwachtte niet anders eigenlijk.

Ik heb 'r opgehaald bij de familie waar de foto's al op tv geshowed werden. Een leuk impressie van een huis in de middle of knowhere, heel dichtbij het strand waar het heerlijk rustig is. De meiden hebben zich prima vermaakt, het weer was grotendeels lekker en ik heb een negerin als kind terug. Haar kwart Indische kant is wel duidelijk nu.

Het was heerlijk om haar weer te knuffelen en door het huis te horen. Hoewel..... ze als een kamerolifantje kan lopen en dat midden in de nacht is niet fijn voor de buren.

Met mijn enkel gaat het iedere dag beter. Wel, moet ik iedere voet heel bewust rustig en nog plat neerzetten want de enkel is erg zwak.
Vannacht wel flink zitten spoken door het hoesten en word ik met een flinke hoofdpijn wakker. Langzaam beginnen enkele nagelriemen ook te onsteken. Ik had gehoopt dat dit mij bespaart zou blijven.

Ik heb nog steeds wat pijn en ik heb iets minder lucht dan voorheen. Shit, dit maakt me altijd bang. Ik de papieren van de pillen erbij gepakt en lees bij de bijverschijnselen wel de nodige dingen die lijken op mijn verschijnselen. Pfff, dat lucht al weer een beetje op.

Toch wil ik het aankijken en morgen eventueel bellen naar het AVL.

Vandaag veel zitten tutten met Amber die zich weer helemaal in d'r element voelt als kind. In de vakantie heeft ze zich in het gezin aangepast als een voorbeeldige 14-jarige die behulpzaam is en één van de oudste kinderen was. Hier kruipt ze direct in de huid van het kind en kruipt ze regelmatig bij me weg of gedraagd ze zich af en toe onaangepast. Mijn kind is weer thuis en ik geniet meestentijds.

Mam komt eten en dat is gezellig. Jan had al een tijdje geen echte zin in eten koken, ook al bakte hij er iedere dag wel wat van. Vandaag had 'ie weer helemaal zin en hebben wij lekker mee mogen genieten. Door de pijn ben ik sneller moe en ga ik zo lekker mijn bed in.

30 JULI

Van de schrik heb ik vannacht minder gehoest. Zo happig ben ik er nu ook weer niet op om het AVL te bellen en weer die kant op te moeten etc.etc.

Het duurde weer lang voordat ik in slaap viel, maar heb ik heerlijk uit kunnen slapen. Maar even aankijken hoe deze dag gaat.

Vandaag veel te regelen. Belletjes, papieren, mijn werk enzo.

Verder weigert 29 juli van de 28e te scheiden. Ze zitten voortdurend aan elkaar vastgeplakt. Gadsie, want het lukt me niet ze uit elkaar te krijgen.

Nadat ik al het regelwerk gedaan heb, lijkt het erop dat de pijn iets minder is en omdat ik niet gehoest heb vannacht, stel ik het bellen maar even uit.

Dochterlief wil graag met mij op pad. Diverse winkels af en wat tutten. Om half 2 vertrekken we en komen we om half 6 thuis. Ieder stoeltje, krukje onderweg moest het met mijn billen doen. Pffffffff, ik heb het nu toch wel écht gehad zeg! Toch was het gezellig en ben ik blij dat ik het gedaan heb. Het zal vanavond vroeg in bed horen na zo'n dag, maar heb het er wel voor over.

31 JULI

Vandaag een druk dagje. Dingen doen ter voorbereiding van de vakantie. Het krantje van mijn werk de deur uit zien te krijgen enz.

Er liggen hier ook nog planten die nog altijd in een pot met aarde gezet moeten worden. Genoeg te doen dus.

Mijn pijn is nog ongeveer hetzelfde maar heb me er maar bij neergelegd en hoop dat het een bijverschijnsel is. De calendula werkt perfect voor mijn ontstoken vingernagels.

Intussen kijk ik naar buiten en zie ik een prachtig wolkendek voorbij glijden en tussendoor schijnt het zonnetje. Mijn weertje sinds dit jaar.

Vriendin Saskia is weer terug van vakantie en komt een snelle bak koffie drinken. Fijn dat ze er weer is. Dan belt copycopy en het krantje is gedrukt en ligt klaar. De rest van de middag zit ik voornamelijk op kantoor en werk het maandblad de deur uit en bereid ik wat voor zodat ik het altijd uit handen kan geven als ik me minder zou voelen volgende maand.

Als ik deze week weer richting stad moet, wordt dat me teveel dus zet ik nog even door en doe de kleine boodschappen die ik nog te doen heb daar. Ik heb inmiddels wel wat pijn gekregen en ben ik eigenlijk heel moe, maar wil het nu af hebben omdat ik deze week nog genoeg te doen heb. Morgen maar wat rustiger doen.

Tegen etenstijd kom ik thuis en plof ik letterlijk op de bank. Eva is er ook en natuurlijk Amber en Jan die in de keuken lekker staat te keuken. Ik kan bijna aanschuiven, wat ik heeeeerlijk vind.

Ik denk dat ik vanavond echt vroeg mijn bed in duik.

Ondanks mijn moeheid ga ik toch nog even bij Simone langs omdat ik denk haar de komende weken niet meer te zien i.v.m. ons beider vakantie. Dat blijkt niet zo te zijn, want ze vertrekt later dan ik dacht. Toch even gezellig en nu ben ik thuis en kruip ik lekker onder de wol.